سیستان شامل زاهدان، زابل و هامون و هیرمند و نیمروز و زهک است که البته بخش بزرگ سیستان قدیم در افغانستان بوده که هماکنون جز خاک افغانستان است و سرزمین بلوچستان امروزی که ناحیه جنوبی استان را تشکیل میدهد و از ۱۵ شهرستان (زاهدان، میرجاوه، خاش، سراوان، ایرانشهر، نیکشهر، چابهار، سرباز، کنارک، دلگان، مهرستان، سیب وسوران، بمپور، قصر قند، فنوج) تشکیل میشود.
مردم سیستان و بلوچستان از قومیتهای سیستانی و بلوچ است که بلوچها به گویش بلوچی صحبت میکنند و پیرو اسلام و مذهب تسنن هستند. این استان بیشتر آب و هوای گرم و خشک دارد، اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیمی ویژهای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم میخورد. تاکنون زیرساختهای مناسب جهت ایجاد اشتغال این مردم فراهم نشده و مردم چاره ای جز روی آوردن به مشاغل کاذب ندارند. مردم از حداقل امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند و اگر نظام سنتی و اصالت این افراد نبود شاید مشکلات و آسیبهای زیادی در منطقه به چشم میخورد که قابل کنترل نبود. روی آوردن مردم این استان به قاچاق که می تواند قیمت جانشان تمام می شود اثرات روحی و روانی بدی برای خانواده ها دارد. دلیل اصلی این قاچاق عدم استفاده از ظرفیتهای داخلی استان سیستان و بلوچستان است. این استان دارای ظرفیتهای بسیار خوبی است که میتواند هم به عنوان یک محور تولید کننده و هم عرضه کننده در کشور شناخته شود.
چرا کسی کاری نمیکنه؟
همین بچه های معصوم وقتی بزرگ شدن از شدت فقر ناگزیر به مواد فروشی و قاچاق روی آورده و چه بسا جانشان را هم از دست بدهند
این مردم واقعا گناه دارن
الآنم داریم فکر میکنیم چکار کنیم که با گویندگی زنان، .....
مثل اینکه بر عکس شد فقرا فقیر تر و نوکیسه ها و تازه به دوران رسیده ها ثروتمند تر شدند. چه شد اون شعارهای قشنگ. بنده سالهاست با این مردم زندگی کرده ام از عمق فقر و محرومیت این مردم صبور آگاهم.